Ευρωπαϊκή Ημέρα πουλιών με εξόρμηση στο φράγμα της Άνω Μεράς

Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Μυκόνου συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για την Ευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών, οργάνωσε συνάντηση για την παρατήρηση πουλιών την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στο φράγμα της Άνω Μεράς.  

Είχαμε ορίσει σαν σημείο συνάντησης την Νότια άκρη της τεχνητής λίμνης στις 11 το πρωί. Η προσέλευση του κοινού, για τα δεδομένα της Μυκόνου, ήταν εντυπωσιακή. Περίπου 60 άτομα, από συνταξιούχους μέχρι παιδιά προσχολικής ηλικίας, ήλθαν με τα αυτοκίνητά τους, έφεραν τα κιάλια τους και ήταν έτοιμοι για την παρατήρηση. 

Λόγω του άνυδρου καλοκαιριού η στάθμη του νερού ήταν αρκετά χαμηλή δημιουργώντας αρκετές λιμνούλες με ρηχό νερό περιτριγυρισμένες από λάσπη. Τα πρώτα πουλιά που είδαμε ήταν πολλά σταυλοχελίδονα (Hirundo rustica) να πετούν χαμηλά, σχεδόν αγγίζοντας το έδαφος, κυνηγώντας έντομα. Το σταυλοχελίδονο είναι ένα είδος που δεν φωλιάζει στην Μύκονο, οπότε ήταν κάτι εντελώς ασυνήθιστο για τα παιδιά που ενθουσιάστηκαν από το πόσο κοντά τους πετούσαν τα πουλιά. 

Λόγω του δυνατού αέρα που φυσούσε πρότεινα να περπατήσουμε έως την καμπή στη μέση της λίμνης που είναι πιο σκεπά, και πράγματι εκεί είδαμε μια ομάδα από δέκα – δώδεκα μαυροπετρίτες (Falco eleonorae) και από τις δύο χρωματικές φάσεις, να κυνηγούν λιβελούλες και χελιδόνια. Αντίθετα με το σταυλοχελίδονο, ο μαυροπετρίτης είναι είδος που φωλιάζει στην Μύκονο, κάνοντας τον ένα συνηθισμένο θέαμα στο νησί. 

Kοιτάζοντας πιο ψηλά μόλις που διακρίναμε τρείς γερακίνες να που δεν ήταν δυνατό να πούμε το είδος τους, λόγω ύψους, να χρησιμοποιούν τα ανοδικά ρεύματα για να ανέβουν ακόμη πιο ψηλά. Τότε είδαμε ένα νεαρό σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea) να πετά κατά μήκος της λίμνης γεγονός που εντυπωσίασε τους πάντες με το μέγεθος και το αρχοντικό του πέταγμα. 

Καθώς παρατηρούσαμε τον σταχτοτσικνιά, ενοχλήσαμε μία δεκαοχτούρα (Steptopelia decaocto) πού ήταν κρυμμένη στην όχθη της λίμνης και αναγκάστηκε να πετάξει διασχίζοντας κάθετα την επιφάνεια του νερού σε χαμηλό ύψος ενώ την κυνήγησαν δύο μαυροπετρίτες. Τελικά κατόρθωσε να ξεφύγει πέφτοντας στο έδαφος ανάμεσα στα φρύγανα  προς γενική ανακούφιση όλων. Την  παράσταση έκλεψε όμως ένας λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta) πού εντοπίσαμε στην απέναντι όχθη. Με το ολόλευκο φτέρωμά του τράβηξε την προσοχή όλων δίνοντας την ευκαιρία στους πιο άπειρους να ασχοληθούν με το πώς να  χρησιμοποιήσουν τα κιάλια τους. 

Ο δρόμος της επιστροφής ήταν εξίσου ενδιαφέρων γιατί μια ομάδα από κουρούνες ( Corvus corone) άρχισε μία εναέρια αψιμαχία με τους μαυροπετρίτες δίνοντας μας ευκαιρία να αρχίσουμε συζήτηση για τα είδη που εξαπλώνονται σε βάρος  κάποιων άλλων επωφελούμενα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. 

Όταν γυρίσαμε στο μέρος που ήταν παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα τα παιδιά πήραν τις απόχες τους και έπιασαν  από τις λιμνούλες κουνοπόψαρα, προνύμφες λιβελούλας και υδρόβια σαλιγκάρια, προσφέροντας την ευκαιρία για μια άλλη συζήτηση για την σπουδαιότητα του νερού  στην διατήρηση της άγριας ζωής, ενώ μερικές λευκοσουσουράδες (Motacilla alba) έτρεχαν γύρω μας στην λάσπη. Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε. Είχαμε ήδη ξεπεράσει το χρονικό όριο κατά μία ώρα. 

Όσοι είχαμε χρόνο μπήκαμε στα αυτοκίνητα και πήγαμε στην Μαού στον αμπελώνα του Νίκου Ασημομύτη, τον οποίο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά για την υπέροχη φιλοξενία, όπου μας περίμενε κέρασμα και χειροτεχνίες για τα παιδιά. Ενώ πίναμε το κρασί μας αποφασίσαμε ότι μας άρεσε η εμπειρία τόσο πολύ που θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα για παρατήρηση πουλιών και γνωριμία με την φύση του τόπου μας! 

 Θα σας κρατήσουμε ενήμερους  για την επόμενη εξόρμηση. Τι να πει  κανείς; Η Μύκονος ποτέ δεν παύει να μας εκπλήσσει.