Ανείπωτος πόνος στο τελευταίο αντίο του 20χρονου Διαμαντή (video+pics)

Ανείπωτος πόνος στο τελευταίο αντίο του 20χρονου Διαμαντή (video+pics)

 

 

Όταν οι καρδιές ραγίζουν τα λόγια περιττεύουν. Θρήνος και σπαραγμός στο τελευταίο αντίο του 20χρονου Διαμαντή που σκοτώθηκε σε τροχαίο τα ξημερώματα της Τρίτης 19/07. Ένα παιδί "διαμάντι" όπως το χαρακτήριζαν όλοι. Και όλοι ήταν εκεί για να τον αποχαιρετήσουν. Για να συμπαρασταθούν στον ανείπωτο πόνο των γονέων. Στα χιλιάδες «γιατί» της μάνας. Για να του αφήσουν ένα λουλούδι λευκό όπως και η ζωή του. 
 
Μόνο τα χέρια του ήταν μαύρα μέχρι την ύστατη ώρα. Μαύρα, δουλεμένα από τις επισκευές και τα λάδια των μηχανών που επισκεύαζε. Η ταχύτητα ήταν η μεγάλη του αγάπη. Όλοι γνώριζαν ότι λάτρευε την μηχανή του και αψηφούσε τον κίνδυνο. Κι εκείνη σκληρή κι αμείλικτη τον πήρε για πάντα μαζί της. Στερώντας την παρουσία του από γονείς, αδέλφια, συγγενείς και φίλους. Στερώντας του τη ζωή. Μια ζωή όμως θα ζει στις καρδιές όλων γιατί «τα διαμάντια είναι παντοτινά». 
 
 
Ντυμένο γαμπρό τον αποχωρίστηκαν μια για πάντα οι αμέτρητοι οι φίλοι του που τον συνόδευσαν το μεσημέρι του Σαββάτου από το λιμάνι προς το κοιμητήριο της Μούσαινας με τις μηχανές τους. 
 
«Κάψτε τα» η κραυγή του πατέρα προς τους νεαρούς μόλις έφτασε η πομπή έξω από το κοιμητήριο. «Δεν βλέπεται; Πηγαίντε και κάψτε τα» φώναξε, αναφερόμενος στα μηχανάκια που του πήραν το γιό του, για να μην χάσουν και άλλοι γονείς τα παιδιά τους. Μια κραυγή απόγνωσης και αγωνίας και προς την υπόλοιπη μαυροφορεμένη παρέα. Κι εκείνοι το έκαναν. Μόλις τέλειωσε η τελετή οι μηχανές άναψαν, το γκάζι έπιασε κόκκινο, οι εξατμίσεις έσκαγαν και τα λάστιχα κάηκαν βάζοντας φωτιά στην άσφαλτο και γεμίζοντας μαύρους καπνούς την περιοχή της Μούσαινας.
 
 
 
Έτσι αποχαιρέτησαν τον Διαμαντή οι φίλοι του. Μ' ένα λευκό τριαντάφυλλο και πολλά δάκρυα στα μάτια. Με μία ψυχή γεμάτη στιγμές και αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα βαθιά χαραγμένες στη μνήμη τους για να τους θυμίζουν το αδικοχαμένο φιλαράκι τους.  
 
 
Αυτό που άφησε ο πόνος για τον Διαμαντή, είναι ότι «Ποτέ Ξανά» δεν πρέπει στο βωμό της ταχύτητας να χαθούν άλλες ζωές. Να θρηνήσουμε άλλα παιδιά στην άσφαλτο. 
 
 

 

Καλό ταξίδι Διαμαντή, γιατί τον Παράδεισο τον έχεις εξασφαλίσει. 

 
Ε.Κ.