Ελένη Κοντιζά: Αυτό που συμβαίνει στο νησί είναι απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο - Πρέπει να περάσουμε στην λογική του «προλαμβάνειν» αντί του «θεραπεύειν»

Τα τελευταία χρόνια όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες της αλλαγής που βιώνει το νησί μας το οποίο μεταλλάσσεται συνεχώς με γοργούς ρυθμούς μπροστά στα μάτια όλων μας. 

Εκεί που παλιότερα τα χώματα ήταν «ιερά» και δεν μπορούσε κανένας ντόπιος να τα πατήσει, σήμερα γίνονται βορά ξένων συμφερόντων και με την βούλα του κράτους. 

Η σημερινή συγκέντρωση για το Καλό Λιβάδι, δείχνει ξεκάθαρα ότι η κοινωνία έφτασε πλέον στα όριά της και δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει αυτή την κατάσταση να συνεχιστεί, τουλάχιστον χωρίς καμία αντίδραση. 

Αυτό που γίνεται στο νησί είναι απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο και θα πρέπει άμεσα να σταματήσει και όχι μόνο στο Καλό Λιβάδι, αλλά σε όλες τις παραλίες που έχουν υποστεί αλλοιώσεις ή έχει τεχνηέντως αποτραπεί η πρόσβαση στους κατοίκους του τόπου και δεν είναι λίγες. 

Αν ξεκινήσουμε από το παρελθόν, το κακό άρχισε από τις πιο απομακρυσμένες, βλέπε Άγιος Γεώργιος στον Ορνό, Γλυφάδι, κομμάτι της Φτελιάς, προ τριετίας στην Φραγκιά, για να φτάσουμε σήμερα στην Πλάκα του Πατέρα, τον Πάνορμο και τώρα το Καλό Λιβάδι. Αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και όλες εκείνες που ασφυκτιούν από δόμηση έχοντας μόνο τα πάρκινγκ των επιχειρήσεων που υπάρχουν σε αυτές, όπως ο Πλατύ Γιαλός, η Ψαρρού, ο Ορνός, και πολλές άλλες, ελάχιστες είναι εκείνες που πλέον έχουν απομείνει όχι μόνο για τους Μυκονιάτες, αλλά και για τους τουρίστες που επιθυμούν να κολυμπήσουν στα νερά τους, αλλά δεν έχουν κάνει κράτηση σε κάποια από τις όμορες επιχειρήσεις. 

Σήμερα είναι το Καλό Λιβάδι, ο Άγιος Στέφανος, η Αγία Άννα και ο Καλαφάτης αύριο, είναι οι επόμενοι «στόχοι» μιας ξέφρενης και στρεβλής ανάπτυξης που θέτει τα επιχειρηματικά συμφέροντα στην πρώτη γραμμή, κατακερματίζοντας τα δικαιώματα των πολιτών και όλα αυτά στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης που "σέβεται το περιβάλλον" αλλά καταστρέφει τη φυσική ομορφιά. Είναι πολλά τα παράδοξα στον ανάποδο κόσμο που ζούμε. 

Τα θέματα αυτά ωστόσο δεν προέκυψαν σήμερα. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών ετών που γέμιζαν το ποτήρι το οποίο πλέον ξεχείλισε. Όπως και στην ιατρική, έτσι και στην πολιτική το θεραπεύειν δεν είναι πάντοτε ικανό για να ανατρέψει μια σοβαρή ασθένεια. Οφείλουμε να μπούμε στην λογική του προλαμβάνειν αντί να τρέχουμε πίσω από τις εκάστοτε εξελίξεις και για να γίνει αυτό χρειάζεται ισχυρή θέληση, αγώνα και επαγρύπνηση. Σε αντίθετη περίπτωση αυτό που ζούμε σήμερα είναι απλά κυματάκι μπροστά στο τσουνάμι που έρχεται.

 

Η μέριμνα για ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε όλες τις παραλίες του νησιού, με την ενοικίαση οικοπέδων που ακόμα υπάρχουν σε πολλές από αυτές για να χρησιμοποιηθούν ως πάρκινγκ, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη, θέση την οποία εξέφρασα και κατά τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο πέρας των εργασιών του τελευταίου έκτακτου Δ.Σ. για το Καλό Λιβάδι. Παράλληλα όταν συζητήθηκε το θέμα για την εκμίσθωση των παραλιών την Άνοιξη, αναφέρθηκα και στηλίτευσα και το ζήτημα που έχει προκύψει με το δρομάκι που ενώνει τον Πλατύ Γιαλό με την Ψαρρού και το οποίο εξυπηρετεί πολύ κόσμο που επιθυμεί να φτάσει στην παραλία πεζός (και στο οποίο σταμάτησαν τότε οι εργασίες αλλά κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η εξέλιξή του), όπως και την κατάσταση που επικρατεί στην Πλάκα του πατέρα.

Τελικά το αφήγημα της χρεωκοπημένης Ελλάδας γίνεται άλλοθι για το αφήγημα της άκρατης και χωρίς φραγμούς και σεβασμό στον τόπο και τους κατοίκους του, επιχειρηματικότητας. 

 

Η πρόσβαση στις παραλίες πρέπει να είναι ελεύθερη για όλους και οι αρμοδιότητες των Δήμων που τα τελευταία χρόνια περνούν στο κράτος, πρέπει να επιστρέψουν σ’ αυτούς. Κανένας δεν γνωρίζει καλύτερα από τις τοπικές κοινωνίες τα προβλήματα του τόπου τους. Δεν μπορεί να είμαστε άλλο θεατές στο θέατρο του «γνωμοδοτείν» αντί του «αποφασίζειν» και να περιμένουμε να τελεσιδικήσουν τα δικαστήρια σε 3-5-10 χρόνια παγιώνοντας μέχρι τότε μια κατάσταση ή αφήνοντάς την να εξελιχθεί, διότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού!...