«Υποχρέωσή μας να διαφυλάξουμε και να αναδείξουμε κάθε πτυχή του πολιτισμού μας»

Διεθνής Ημέρα Αρχαιολογίας η σημερινή. Σε έναν τόπο που οι αρχαιολογικοί θησαυροί του είναι διεθνούς εμβέλειας και αποτελούν μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς η μέρα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία. 

 

Η Δήλος, αυτός ο ανυπεράσπιστος βράχος στη μέση του Αιγαίου αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μνημεία της Ελλάδος. 

 

Μέρος της αυλής της οικίας με την Τρίαινα, ανακαλύφθηκε το 1894. Φωτό: Jean Hatzfeld, π. 1908 

 

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν στα τέλη του 19ου αιώνα έφεραν στο φως πολλά από τα σημερινά ευρήματα που κοσμούν τα αρχαιολογικά μουσεία Δήλου και Μυκόνου και όχι μόνο. Οι έρευνες συνεχίζονται και στη Ρήνεια όπου ακόμα και σήμερα νέες ανακαλύψεις έρχονται στο φως.

 

A. Αγαλματίδιο της Κυβέλης, ανακαλύφθηκε το 1904 στο σπίτι του Διονύσου. Ελληνιστική εποχή. Δήλος, Αρχαιολογικό Μουσείο. Φωτό: Henry Convert, 1904
B.Πύλινο πύραυνο, διακοσμημένο με θεατρικό προσωπείο και φυτικά κοσμήματα, βρέθηκε στην οικία του Κέρδωνα το 1903. Φωτό: Henry Convert, 1904

 

Στη Μύκονο οι ανασκαφές των τελευταίων ετών στην πλευρά του Κάστρου αποκαλύπτουν πτυχές από την άγνωστη σε μας ιστορία της. 

 

Ανασκαφές στο Κάστρο 2020

 

Ο Δήμος Μυκόνου σε αγαστή συνεργασία με την αρχαιολογία τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζει χρηματικά τις εργασίες που σκοπό έχουν να φέρουν στο φως την ιστορία μας και στοιχεία του παρελθόντος. 

 

Το αρχαίο Κάστρο της Ληνώς σήμερα

 

Αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν όμως και εκτός χώρας σε πολλές γωνιές του νησιού. Από τον Μυκηναϊκό Θολωτό τάφο στα Αγγελικά, μέχρι τον Νεολιθικό Οικισμό στη Φτελιά, το Κάστρο και τις Πόρτες στη Ληνώ και μια σειρά από άλλα μνημεία όχι μόνο αναζητούν την προσοχή μας, αλλά αποκαλύπτουν ότι η Μύκονος αποτελεί επίσης ένα ανοιχτό και ανεξερεύνητο μουσείο. Κάθε γωνιά του νησιού έχει την δική του ιστορία και η ανάδειξή της οφείλει να αποτελέσει στόχο και συνέχεια της καλής συνεργασίας των δύο παραπάνω φορέων τα επόμενα χρόνια. 

 

Οι Πόρτες στη Ληνώ. Μνημείο Ελληνιστικής Εποχής.

 

Πέρα όμως από τα έργα των ανθρώπων, αυτό που συνηθίζουμε να ξεχνάμε είναι τα έργα της Φύσης. Αυτούς τους υπεραιωνόβιους γρανίτες της Μυκονιάτικης Γης που κατακερματίζονται χρόνο με το χρόνο αλλοιώνοντας τους φυσικούς θησαυρούς του νησιού. Αυτούς δεν χρειάζεται να σκάψουμε για να τους ανακαλύψουμε. Από εμάς ζητάνε μόνο την προστασία τους. Αποτελεί υποχρέωσή μας να διαφυλάξουμε και να αναδείξουμε κάθε πτυχή του πολιτισμού του νησιού μας. 

 

Γεωλογικά μνημεία νοτιοδυτικά του Πλατύ Γιαλού 

 

Όλα αποτελούν κληρονομιά μας. Τα πρώτα, ανθρώπων έργα, έργα των προγόνων μας και τα δεύτερα, έργα του Δημιουργού τα οποία με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, πεθαίνουν για πάντα.