Γιατί η Γερμανία στηρίζει τον Ερντογάν

Ο άμεσος λόγος

Η Γερμανία δεν επιθυμεί να ανατρέψει το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί με την ευρω-τουρκική Κοινή Δήλωση του 2016 και προ αυτής με τον Κανονισμό του Δουβλίνου κ.ο.κ. Πιστεύει ότι το πλαίσιο αυτό λειτουργεί λίγο πολύ ικανοποιητικά από την άποψη των δικών της συμφερόντων, που ως κύρια χώρα ελπιζόμενου προορισμού των προσφύγων και μεταναστών, τα αντιλαμβάνεται με τη λογική της δημιουργίας αλλεπάλληλων ενδιάμεσων "αναχωμάτων”. Η πολιτική "ανοικτών θυρών” της Άγκελα Μέρκελ το 2015 υπήρξε ένα σύντομο επεισόδιο, υπαγορευμένο από έναν συνδυασμό πραγματικής αμηχανίας, προειδοποιήσεων των εργοδοτικών ενώσεων για το δημογραφικό πρόβλημα της Γερμανίας και ανάγκης αποκατάστασης της διεθνούς εικόνας της Γερμανίας μετά την κρίση της ευρωζώνης. Και πάντως, η διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα θα είχε το ρίσκο της αναζωπύρωσης μεγάλων τριβών με δύστροπους εταίρους, στην ανατολική Ευρώπη και όχι μόνο.

 

Η δύναμη της αδράνειας

Η "μέθοδος Μέρκελ” της διαρκούς εξαγοράς χρόνου έχει καταστεί, όπως είδαμε και στην κρίση της ευρωζώνης, δευτέρα φύση του γερμανικού πολιτικού συστήματος για κάθε πρόκληση που προκύπτει. Οι τομές θα αποτολμηθούν μόνο εάν εξαντληθεί κάθε δυνατότητα διατήρησης των υπαρχουσών ισορροπιών, ακόμη και αν έτσι το τελικό κόστος είναι μεγαλύτερο. Εν προκειμένω, το ότι με την ευρωτουρκική συμφωνία "κερδήθηκαν” τέσσερα χρόνια δεν είναι για το Βερολίνο λίγο – και το ότι τα αδιέξοδά της έρχονται πλέον στην επιφάνεια δεν είναι ακόμη αρκετό για να υπαγορεύσει αλλαγή πορείας.

 

Οι οικονομικοί λόγοι

 

συνέχεια στην πηγή