Μικρομεταμόσχευση μαλλιών:Αντιμετώπιση Αλωπεκίας & Φαλάκρας

Λέγεται ότι, η απώλεια μαλλιών του τριχωτού της κεφαλής, στον άνδρα και η δημιουργία τελικά, φαλάκρας (ανδρογενής αλωπεκία), έχει ψυχολογικό αρνητικό αντίκτυπο, ισοδύναμο, της μαστεκτομής στη γυναίκα. Φυσικά δεν  ισχύει για την πλειονότητα των ανδρών αυτό, γιατί η αλωπεκία είναι πολύ κοινό πρόβλημα στον ανδρικό πληθυσμό, αλλά σε κάποιους, πράγματι,  επιβαρύνει αρνητικά, την ψυχική και συναισθηματική τους ισορροπία.

Η τοπική απώλεια τριχών μπορεί να οφείλεται βέβαια, σε τραυματικά αίτια (μετεγκαυματική, μετατραυματική, μετεγχειρητική, ουλώδης, κλπ.)

Θα πρέπει εδώ, να τονιστεί ότι, στο σύγχρονο δυτικό κόσμο σήμερα, η ανδρογενούς τύπου αλωπεκία, που αποτελεί και την πλειονότητα, είναι γονιδιακά καθοριζόμενο χαρακτηριστικό στον άνδρα (κληρονομική), στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων και οι υπόλοιπες αιτίες αποτελούν ελάχιστη εξαίρεση (φλεγμονές, αυτοάνοσα νοσήματα, (γυροειδής) σοβαρά διατροφικά ελλείμματα, κλπ). Δηλαδή, στη μέγιστη πλειονότητα των περιπτώσεων, η αποφυγή – πρόληψη της απώλειας των μαλλιών, είναι αδύνατη.

Η προσπάθεια πρόληψης της αλωπεκίας, με τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων, του τύπου της μινοξιδίλης και φενιστερίδης, μπορεί να φέρει μικρό και προσωρινό μόνο αποτέλεσμα, σε ένα ποσοστό ανδρών, αλλά θα πρέπει να ακολουθούν την αγωγή εφ’όρου ζωής.

Η χρήση βλαστοκυττάρων στο εγγύς μέλλον, μπορεί ίσως να ανατρέψει, την σημερινή ακολουθούμενη τακτική, αλλά προς το παρόν δεν είναι πρακτικά εφαρμόσιμη.

Η χειρουργική αποκατάσταση περιλαμβάνει, την αφαιρετική (μειωτική) χειρουργική του φαλακρού (άτριχου) τμήματος, την χειρουργική των κρημνών, την διάταση δέρματος και την μεταμόσχευση τριχοθυλακίων.

Η χειρουργική των κρημνών περιλαμβάνει, τη μεταφορά με μίσχο (κρημνοί) ολόκληρων τμημάτων δέρματος από το πλαϊνό τμήμα του τριχωτού της κεφαλής (βρεγματική χώρα). Σήμερα όμως, με την εξέλιξη της μικρομεταμόσχευσης μαλλιών, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται πιο σπάνια, γιατί αφήνει ουλές, και γίνεται σε κλινική με γενική αναισθησία.

Η αφαιρετική του άτριχου τμήματος (σε 1 – 3 στάδια) μας βοηθάει συνδυαστικά, στις άλλες μεθόδους, γιατί μειώνει (σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό) την φαλακρή επιφάνεια κι έτσι γίνεται πιο εύκολη ποσοτικά, η μεταμόσχευση, γιατί απαιτείται μικρότερος αριθμός τριχοθυλακίων, αφού η δέκτρια επιφάνεια θα είναι μικρότερη.

Η διάταση του περιβάλλοντος τριχωτού δέρματος, μπορεί να γίνει με διατατήρες ιστών (expanders), όπου θα χρειασθούν δύο χειρουργικά στάδια και γενική αναισθησία σε κλινική.

Μια άλλη μέθοδος διάτασης, είναι με ένα ειδικό γάντζο – λάστιχο, που μπαίνει χειρουργικά σε ένα πρώτο στάδιο και σε ένα δεύτερο στάδιο ένα μήνα αργότερα, αφαιρείται, αφού έχει διατείνει τις πλαινές τριχώτες βρεγματικές περιοχές και έχει «μαζέψει» τη μεσαία άτριχη περιοχή (φαλάκρα), ώστε να μπορεί να αφαιρεθεί (η μεσαία άτριχη περιοχή) εύκολα.


Διαβάστε τη συνέχεια στο http://www.iator.gr